lingua

lingua
lingua (ante-class. form dingua, like dagrima for lacrima, Mar. Victorin. p. 2457 and 2470 P.; cf. the letter D), ae, f. [Sanscr. jihvā; original Lat. form. dingua; A. -S. tunga; Germ. Zunge; Engl. tongue. Not from the root lih, lich, v. lingo], the tongue.
I.
Lit.:

fac proserpentem bestiam me duplicem ut habeam linguam (of a kiss in which the tongues touched each other),

Plaut. As. 3, 3, 105:

lingua haeret metu,

Ter. Eun. 5, 5, 7:

in ore sita lingua est, finita dentibus,

Cic. N. D. 2, 59, 149:

linguā haesitantes,

id. de Or. 1, 25, 115:

linguā properanti legere,

Ov. P. 3, 5, 9:

linguā titubante loqui,

id. Tr. 3, 1, 21:

quo facilius verba ore libero exprimeret, calculos lingua volvens dicere domi solebat (Demosthenes),

Quint. 11, 3, 54: linguam exserere, to thrust out the tongue, in token of derision or contempt, Liv. 7, 10: so,

lingua ejecta,

Cic. de Or. 2, 66, 266:

lingua minor,

the epiglottis, Plin. 11, 37, 66, § 175.—Comically, as mock term of endearment:

hujus voluptas, te opsecro, hujus mel, hujus cor, hujus labellum, hujus lingua,

Plaut. Poen. 1, 2, 178; cf. v. 175.—In mal. part.: homo malae linguae, a fellow with a bad tongue, i. q. fellator, Mart. 3, 80, 2; Min. Fel. Oct. 28.—
II.
Transf.
A.
Since the tongue is an organ of speech, a tongue, utterance, speech, language:

largus opum, lingua melior,

Verg. A. 11, 338:

facilem benevolumque lingua tua jam tibi me reddidit,

Ter. Hec. 5, 1, 35:

non tu tibi istam praetruncari linguam largiloquam jubes?

Plaut. Mil. 2, 3, 47:

Latium beare divite linguā,

Hor. Ep. 2, 2, 120:

lingua quasi flabello seditionis contionem ventilare,

Cic. Fl. 23, 54:

linguam continere,

id. Q. Fr. 1, 1, 13:

tenere,

Ov. F. 2, 602:

moderari,

Sall. J. 84:

linguae solutio,

Cic. de Or. 1, 25, 114:

linguam solvere ad jurgia,

Ov. M. 3, 261:

quidam operarii linguā celeri et exercitatā,

Cic. de Or. 1, 18, 83:

ut vitemus linguas hominum,

id. Fam. 9, 2, 2:

Aetolorum linguas retundere,

to check their tongues, bring them to silence, Liv. 33, 3; cf.:

claudente noxarum conscientiā linguam,

Amm. 16, 12, 61:

si mihi lingua foret,

Ov. H. 21, 205:

ne vati noceat mala lingua futuro,

Verg. E. 7, 28: favete linguis, i. e. give attention, " be silent that you may hear," Hor. C. 3, 1, 2; Ov. F. 1, 71:

linguis animisque faventes,

Juv. 12, 83:

nam lingua mali pars pessima servi,

id. 9, 121:

mercedem imponere linguae,

i. e. to speak for pay, id. 7, 149:

usum linguae reciperare,

Amm. 17, 12, 10:

linguā debili esse,

to stammer, Gell. 1, 12, 2.—Comically: os habeat, linguam, perfidiam, tongue, i. e. readiness in speech, Plaut. Mil. 2, 2, 33. —
2.
The tongue or language of a people:

lingua Latina, Graeca,

Cic. Fin. 1, 3, 10:

Graeca et Latina lingua,

Varr. R. R. 2, 1, 6:

(Massilia) tam procul a Graecorum regionibus, disciplinis linguāque divisa,

Cic. Fl. 26, 63:

quod quidem Latina lingua sic observat, ut, etc.,

id. Or. 44, 150:

Gallicae linguae scientiam habere,

Caes. B. G. 1, 47:

qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli, appellantur,

id. ib. 1, 1:

dissimili linguā,

Sall. C. 6, 2:

linguā utrāque,

i. e. Greek and Latin, Hor. S. 1, 10, 23; so, auctores utriusque linguae, Quint. prooem. 1;

1, 1, 14: Mithridates, cui duas et viginti linguas notas fuisse,

id. 11, 2, 50:

haud rudis Graecae linguae,

Curt. 5, 11, 4; 5, 4, 4; Nep. Milt. 3, 2:

Syrus in Tiberim Orontes et linguam et mores vexit,

Juv. 3, 63.—
b.
Dialect, idiom, mode of speech (post-Aug.): illis non verborum modo, sed. linguarum etiam se inter differentium copia est. Quint. 12, 10, 34:

Crassus quinque Graeci sermonis differentias sic tenuit, ut, qua quisque apud eum linguā postulasset, eadem jus sibi redditum ferret,

id. 11, 2, 50:

utar enim historicā linguā,

Sen. Q. N. 1, 13, 3:

si philosophorum linguā uti voluissem,

id. ib. 2, 2, 4.—
3.
Poet. of animals. the voice, note, song, bark, etc.:

linguae volucrum,

Verg. A. 3, 361; 10, 177:

linguam praecludere (canis),

Phaedr. 1, 22, 5.—
4.
An utterance, expression:

lingua secretior,

a dark saying, Quint. 1, 1, 35.—
B.
Of tongue-shaped things.
1.
A plant, also called lingulaca, Plin. 24, 19, 108, § 170.—
2.
Lingua bubula, a plant, oxtongue, bugloss, Cato, R. R. 40; Plin. 17, 14, 24, § 112.—
3.
Lingua canina, Cels. 5, 27, 18 init.;

and lingua canis,

App. Herb. 96, the plant hound's-tongue, also called cynoglossos; q. v.—
4.
A tongue of land: id promontorium, Cujus lingua in altum proicit, Pac. ap. Gell. 4, 17 fin.:

lingua in altum mille passuum excurrens,

Liv. 37, 31, 9; Weissenb. ad Liv. 25, 15, 12:

eminet in altum lingua, in qua urbs sita est,

Liv. 44, 11:

tenuem producit in aequora linguam,

Luc. 2, 614; cf.: lingua dicitur promontorii genus non excellentis sed molliter in planum devexi, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—
5.
A spoonful, as a measure, Plin. 26, 11, 73, § 119 (al. lingulis).—
6.
The tongue or reed of a flute, Plin. 10, 29, 43, § 84.—
7.
The short arm of a lever:

vectis lingua sub onus subdita,

Vitr. 10, 8 (cf. ligula, VII.).

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • língua — s. f. 1. Órgão móvel da cavidade bucal. 2.  [Linguística] Sistema de comunicação comum a uma comunidade linguística. 3. Tromba dos insetos lepidópteros. 4. Fiel da balança. 5. Parte estreita e comprida de terra banhada lateralmente por água. 6. … …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • lingua — / lingwa/ s.f. [lat. lingua ]. 1. (anat.) [organo della cavità orale dei vertebrati superiori, con funzione tattile e gustativa e, nell uomo, di articolazione dei suoni del linguaggio] ● Espressioni (con uso fig.): lingua biforcuta ➨ ❑; mala… …   Enciclopedia Italiana

  • Lingua — ist der Familienname folgender Personen: Giorgio Lingua (* 1960), römisch katholischer Erzbischof und vatikanischer Diplomat Siehe auch: Lingua franca Lingua Franca Nova (LFN), Plansprache Pange lingua, Titel eines eucharistischen Hymnus, der dem …   Deutsch Wikipedia

  • LINGUA — a λείχω, s. lingo, non omnibus animalibus uniformis. Plin. l. 11. c. 37. Tenuissima serpentibus et trisulca, vibrans, praelonga: lacertis bifidae et pilosas: vitulis quoque marinis duplex: sed supredictis capillamenti tenuitate: ceteris ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • lingua — LÍNGUA v. lingua franca. Trimis de tavi, 13.09.2007. Sursa: Neoficial …   Dicționar Român

  • Lingua — Lin gua (l[i^][ng] gw[.a]), n.; pl. {Lingu[ae]} (l[i^][ng] gw[=e]). [L., the tongue.] (Zo[ o]l.) (a) A tongue. (b) A median process of the labium, at the under side of the mouth in insects, and serving as a tongue. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Lingua — (lat.), 1) Zunge; 2) Sprache. Daher L. romana rustica, s. Römische Sprache u. Romanische Sprachen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Lingŭa — (lat. u. ital.), Zunge, Sprache. L. rustĭca (»bäurische Sprache«), das Vulgär oder Volkslatein des frühen Mittelalters (vgl. Lateinische Sprache, Romanische Sprachen). L. franca, verdorbenes Italienisch, das, zur Zeit der Herrschaft der… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Lingua — Lingŭa (lat., ital. und portug.), Zunge, Sprache; L. franca, das verdorbene Italienisch in der Levante, Verkehrssprache zwischen der dortigen einheimischen Bevölkerung und den Europäern …   Kleines Konversations-Lexikon

  • lingua — término latino para lengua Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 …   Diccionario médico

  • lingua — index language Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”